بازسازی رباط متقاطع جلویی با تاخیر بیش از 7 سال از ترومای اولیه (نتایج درمان و آسیب‌های همراه)

پیش‎زمینه: رباط متقاطع جلویی از اجزای اصلی در بیومکانیک پایداری مفصل زانو است. پارگی این رباط، احتمال آسیب منیسک‌ها و غضروف مفصلی را افزایش می‌دهد. در این مطالعه، نتایج درمان بازسازی رباط متقاطع جلویی و آسیب غضروفی و پارگی منیسک، در بیمارانی که با تأخیر بیش از ٧ سال درمان شده بودند، بررسی گردید. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی، ٤٣ بیمار (٣٩ مرد، ٤ زن) با میانگین سنی ٣٨ سال که با تاخیر بیش از ٧ سال تحت بازسازی رباط متقاطع جلویی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. نتایج مقیاس‌های نمره‌دهی KOOS ،IKDC، «لی‌شلم» «تنگر»، و یافته‌های آرتروسکوپی بیماران از نظر آسیب منیسک و غضروفی، قبل از عمل و در زمان پیگیری نهایی مقایسه شدند. میانگین زمان پیگیری 34 ماه بود. یافته‎ها: میانگین زمان بین آسیب اولیه تا درمان ١٢١ماه بود. در ٣٩ بیمار  (٩٠/٧%) آسیب غضروفی در قسمت‎های مختلف سطح مفصلی بود که در ٢٠ مورد، آسیب درجه I و II و ١٩مورد درجه III و IV بود. آسیب رباط در 35 بیمار (٨١/٤%) با آسیب منیسک‎ همراه بود. تنها در ٢ مورد (٤/٦%) آسیب رباط بدون آسیب منیسک یا غضروف بود. بهبودی معنی‎داری در نمرات تمامی مقیاس‌ها پس از جراحی مشاهده گردید (٠/٠٠١>p). نتیجه‌گیری: علی‌رغم اینکه تاخیر در بازسازی رباط متقاطع جلویی، منجر به عوارضی از قبیل آسیب منیسک و غضروفی می‎گردد، لیکن بازسازی این رباط حتی با تاخیر چند ساله می‎تواند کیفیت زندگی و سطح فعالیتی بیماران را بهبود بخشد.